ارتقائ سطح امنیت

چه دوربینی به شما امکان می دهد عکس هایی را که می خواهید بگیرید؟ با انواع و ویژگی های مختلف آشنا شوید و نکاتی را برای خرید دوربین مناسب دریافت کنید.

دو نوع اصلی دوربین وجود دارد: گوشی های هوشمند و هر چیز دیگری. دوربین‌های تلفن به قدری خوب شده‌اند که عمدتاً کلاس «نقاط و شلیک» دستگاه‌های مقرون‌به‌صرفه را برای ثبت زندگی روزمره از بین برده‌اند.

اما محدودیت های اندازه یک گوشی هوشمند توانایی های آن را محدود می کند. دوربین‌های بزرگ‌تر می‌توانند زوم طولانی‌تر، سنسورهای بزرگ‌تر که جزئیات بهتر را ثبت می‌کنند، و اپتیک پیچیده‌تر برای جلوه‌های دقیق مانند عمق میدان کم در پرتره ارائه دهند. این راهنمای خرید دوربین شما را از محدودیت‌های تلفن‌های هوشمند و ویژگی‌های اضافه‌شده‌ای که می‌توانید از انواع دیگر دستگاه‌ها مانند دوربین‌های بریج، دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه دریافت کنید، راهنمایی می‌کند.

دوربین های تلفن

طیف وسیعی از تلفن های هوشمند در بازار امروز به معنای تنوع زیادی در قابلیت های عکاسی است. علاوه بر دوربین سلفی در جلو، گوشی‌های هوشمند سطح پایه ممکن است تنها یک دوربین پشتی داشته باشند. اما مدل های رده بالاتر دارای دو یا حتی سه دوربین پشتی برای ثبت تصاویر در فواصل کانونی مختلف هستند. همه گوشی های هوشمند دارای دوربین عقب با لنز با زاویه دید متوسط هستند. تلفن‌های دو دوربینه معمولاً یک لنز فوق عریض اضافه می‌کنند و مدل‌های سه‌دوربین شامل یک لنز تله فوتو هستند که کمی زوم را برای پرتره‌ها یا سایر نمای نزدیک فراهم می‌کند.

وضوح دوربین گوشی های هوشمند در همه جا وجود دارد. برخی از سازندگان گوشی‌های هوشمند، مانند اپل، خط را در رزولوشن نگه می‌دارند و روی افزایش اندازه پیکسل‌های سنسور تمرکز می‌کنند که منجر به تصاویر بهتر، به‌ویژه در نور کم می‌شود. به عنوان مثال، آیفون 12 پرو دارای سه دوربین پشتی 12 مگاپیکسلی است (که برای اکثر عکاسی ها وضوح زیادی دارد). سایر تلفن ها از وضوح بالاتری برخوردار هستند. به عنوان مثال، سامسونگ گلکسی اس 21 دارای یک دوربین 64 مگاپیکسلی است و شیائومی Mi 10 5G دارای سنسور 108 مگاپیکسلی است. چنین وضوح بالایی به شما این امکان را می دهد که به شدت در یک عکس برش دهید و همچنان پیکسل های زیادی داشته باشید.

بسیاری از گوشی های هوشمند مدرن با کیفیت 4K فیلمبرداری می کنند و برخی از آنها تا 8K نیز می رسند.

بهترین دوربین‌های گوشی‌های هوشمند همچنین دارای ویژگی‌های نرم‌افزاری پیچیده‌تری برای بهبود رنگ، کنتراست و جزئیات یا انجام ترفندهایی مانند پاک کردن سوژه‌های ولگرد از کادر یا ایجاد افکت عمق میدان کم هستند. دوربین‌های بهتر گوشی‌های هوشمند شامل گزینه‌های فیلمبرداری اسلوموشن نیز هستند.

یکی از مزیت‌هایی که آیفون اپل نسبت به سایر گوشی‌های هوشمند دارد این است که کیت‌های لنز آیفون زیادی وجود دارد که به شما کمک می‌کند از دوربین آن گوشی بیشتر بهره ببرید.

دوربین های بدون آینه

دوربین‌های بدون آینه (همچنین با لنزهای کوچک‌تر قابل تعویض خود به‌عنوان دوربین‌های سیستم فشرده یا دوربین‌های میکرو چهار سوم شناخته می‌شوند) کیفیت DSLR را در بسته‌بندی کوچک‌تر ارائه می‌کنند. برخلاف دوربین‌های DSLR، این مدل‌ها از سیستم منظره یاب نوری مبتنی بر آینه استفاده نمی‌کنند - به آنها اجازه می‌دهد کوچک‌تر و سبک‌تر باشند. شما در عوض با استفاده از یک صفحه عقب و گاهی اوقات یک منظره یاب LCD یا OLED پیش نمایش عکس ها را مشاهده می کنید.

دوربین‌های بریج بدون آینه، معمولاً می‌توانند عکس‌های پشت سر هم سریع‌تری نسبت به دوربین‌های DSLR در همان بازه قیمتی ثبت کنند. همچنین، دوربین‌های بدون آینه بسیار بیشتری نسبت به دوربین‌های DSLR می‌توانند با کیفیت ۴K فیلم‌برداری کنند، بنابراین برای فیلم‌برداران و ولاگرها مناسب‌تر هستند. با این حال، دوربین های بدون آینه به طور کلی سنسورهای تصویر کوچک تری نسبت به دوربین های DSLR دارند و طیف وسیعی از لنزها وجود ندارد. برای جزئیات بیشتر، حتماً راهنمای دوربین DSLR در مقابل دوربین بدون آینه ما را بررسی کنید تا ببینید کدامیک برای نیازهای شما بهترین است.

در حال حاضر، بهترین انتخاب ما Sony Alpha a6100 است، اما ما در صفحه بهترین دوربین های بدون آینه خود، انتخاب های دیگری داریم، از جمله چندین مدل دیگر سونی، Fujifilm X-T30 عالی و برای Canon و Nikon diehards مانند Nikon Z5 و Canon EOS. M6 Mark II.

دوربین های DSLR

دوربین های DSLR کم و بیش دوربین های سنتی تک لنز رفلکس هستند که برای عصر دیجیتال اقتباس شده اند. این دوربین‌ها به دلیل داشتن سنسورهای بزرگ، مدت‌هاست که استاندارد کیفیت تصویر بوده و به دوران فیلم بازمی‌گردد. همه دوربین‌های DSLR از یک سیستم مبتنی بر آینه و منشور استفاده می‌کنند که به عکاسان اجازه می‌دهد دقیقاً از طریق یک منظره یاب نوری ببینند که دقیقاً از چه چیزی می‌خواهند از طریق لنز عکاسی کنند. هنگامی که شاتر را فشار می دهید، آینه به سمت بالا می چرخد و سنسور تصویر را در معرض نور قرار می دهد.

دوربین‌های DSLR جزو سریع‌ترین دوربین‌ها هستند و به‌طور سنتی توسط عکاسان ورزشی و عکاسان خبری برای انجام وظایف اکشن استفاده می‌شوند. این دوربین‌ها از لنزهای قابل تعویض استفاده می‌کنند که طیف وسیعی از گزینه‌ها را در اختیار عکاسان قرار می‌دهند تا بتوانند بزرگ‌نمایی کنند.

بهترین انتخاب ما برای تیراندازی های روزمره Canon EOS Rebel T8i به دلیل ترکیبی از ویژگی ها و قیمت آن است. با این حال، ما گزینه های دیگری را در صفحه بهترین دوربین های DSLR خود داریم.

دوربین های اکشن

دوربین های اکشن دقیقاً همان کاری را انجام می دهند که از نامش می گوید. آن‌ها می‌توانند تکان‌ها، آب و دمای شدید را که ممکن است در انجام ورزش و سایر فعالیت‌های خارج از منزل با آن مواجه شوید، کنترل کنند. این دوربین‌ها معمولاً عکس‌ها و ویدیوهای با زاویه باز، اغلب با وضوح 4K یا بالاتر، مانند GoPro Hero9 Black (که تا 5K فیلم‌برداری می‌کند و دارای تثبیت حرکتی است) می‌گیرند.

دوربین ها کاملا جمع و جور هستند، به طور کلی کوچکتر از نقطه و عکسبرداری هستند. اکثر آنها یک صفحه نمایش لمسی در پشت دارند که به شما امکان می دهد تنظیمات را انجام دهید و بسیاری از مدل های بهتر به شما امکان می دهند آنها را از طریق یک برنامه تلفن هوشمند کنترل کنید. لیست بهترین دوربین های اکشن ما را برای انتخاب خود ببینید، اگرچه اکثر مدل های برتر توسط GoPro ساخته شده اند.

دوربین های کامپکت

دوربین های کامپکت یا نقطه و عکاسی مدل های ساده ای هستند که اغلب می توانید آن ها را در جیب خود جای دهید. مدل‌های محبوبی مانند Canon PowerShot ELPH 190 مزایای زیادی نسبت به دوربین گوشی‌های هوشمند ندارند، به جز زوم اپتیکال که در این دسته از حدود 5 برابر تا 12 برابر متغیر است. عکس‌برداری‌های گران‌تر ممکن است شامل لرزش‌گیر اپتیکال تصویر و همچنین Wi-Fi برای انتقال عکس‌ها به تلفن هوشمند باشد.

نقطه و شاخه ها نیز می توانند قابلیت های خاصی مانند طرح های ناهموار و ضد آب را ارائه دهند. برای مثال Olympus Tough TG-6 می تواند در زیر 50 فوت آب زنده بماند و در دمای 14 درجه فارنهایت کار کند.

دسته بندی نقطه و عکاسی نیز عکاسی فوری را احیا کرده است. مدل‌های ارزان قیمت Lomo، Fujifilm و Canon تصاویر را روی فیلم می‌گیرند یا شامل چاپگرهای دیجیتال مینی هستند.

دوربین های پل

دوربین‌های Bridge بین مدل‌های point-and-shoot و لنزهای قابل تعویض قرار می‌گیرند. آنها تمایل دارند در یکی از دو جهت حرکت کنند: سنسورهای بزرگ یا لنزهای زوم طولانی. (فیزیک پایه از داشتن هر دو در یک طراحی فشرده جلوگیری می کند.) سنسورهای بزرگ معمولاً 1 اینچ یا بیشتر اندازه گیری می کنند، تقریباً چهار برابر بزرگتر از یک سنسور نقطه و شلیک. آنها همچنین ممکن است شامل فوکوس خودکار تشخیص فاز فوق سریع باشند. این مدل‌ها، مانند Sony RX100 VII، تمایل به داشتن اپتیک درجه بالاتر نسبت به دوربین‌های نقطه‌ای دارند، مانند لنزهای "سریع" با دیافراگم‌های بسیار بزرگ برای عکاسی در نور کم و عمق میدان کم. آنها همچنین ممکن است سرعت های پشت سر هم بالایی داشته باشند و فیلمبرداری 4K و همچنین حرکت آهسته داشته باشند.

مدل‌های دوربین سوپرزوم از حدود 30 برابر تا 125 برابر (نیکون Coolpix P1000) متغیر است - به معنای واقعی کلمه به اندازه‌ای طولانی است که بتوان با جزئیات از ماه عکسبرداری کرد. هر دو نوع دوربین بریج دارای صفحه نمایش بزرگ در پشت و اغلب منظره یاب LCD یا OLED هستند. سایرین دارای ویژگی هایی هستند که فقط در دوربین های پیشرفته تر مانند شماره گیری حالت های چندگانه یافت می شوند.

 بیشتر بخوانید:

راهنمای خرید دوربین عکاسی

ویژگی ها و مشخصات مهم دوربین

مگاپیکسل/رزولوشن

میزان مگاپیکسلی که سنسور دوربین می گیرد تعیین می کند که چقدر جزئیات در عکس ها و فیلم ها ظاهر می شود. اما یک معامله وجود دارد. قرار دادن مگاپیکسل های زیاد روی یک سنسور - به خصوص تراشه های کوچک در دوربین های نقطه و عکاسی و گوشی های هوشمند - به معنای پیکسل های کوچک با سطح کمتر برای گرفتن نور است. نتیجه می‌تواند عکس‌های پر سر و صدا (دانه‌دار) باشد، به‌ویژه هنگام عکاسی در شرایط کم نور بدون فلاش. خط آخر: نگران چند مگاپیکسل دوربین خود نباشید. هر چیزی با رزولوشن 8 مگاپیکسل یا بالاتر در گوشی یا نقطه و عکاسی خوب است (اگرچه رزولوشن ها می توانند بسیار بالاتر بروند). دوربین های بزرگتر معمولاً 20 مگاپیکسل یا بیشتر ارائه می دهند که حتی برای چاپ های بزرگ بسیار زیاد است. توضیح ما در مورد اینکه واقعاً به چند مگاپیکسل نیاز دارید را بخوانید.

دیافراگم

در اصطلاح پایه، دیافراگم اندازه دهانه یک لنز است. در دوربین‌های پیشرفته، مانند دوربین‌های SLR دیجیتال، دوربین‌های سیستم کامپکت بدون آینه، دوربین‌های بریج و حتی بسیاری از مدل‌های نقطه‌ای و عکاسی، عکاس می‌تواند به صورت دستی دیافراگم را برای کنترل میزان نوری که به سنسور تصویربرداری می‌رسد تنظیم کند. به دنبال لنزهایی با حداکثر دیافراگم بزرگتر باشید - که به صورت معکوس با عدد کمتری مانند f/2.8 یا f/1.8 بیان می‌شوند. آنها اجازه می دهند نور بیشتری به سنسور برخورد کند، بنابراین می توانید در شرایط تاریک تصاویر روشن تر و واضح تری بگیرید. همچنین می‌توان آن‌ها را طوری تنظیم کرد که پس‌زمینه را محو کنند و توجه را به موضوع عکس جلب کنند.

گوشی‌های هوشمند مانند برخی از دوربین‌های پل، دیافراگم بسیار بزرگی دارند. (اما دیافراگم گوشی های هوشمند معمولاً قابل تنظیم نیستند.) لنزهای قابل تعویض ارزان قیمت (مخصوصاً زوم) ممکن است حداکثر دیافراگم f/3.5 یا کمتر را ارائه دهند. برای لنزهای قابل تعویض با دیافراگم حداکثر بزرگتر، مانند f/2.8، هزینه بسیار بیشتری خواهید پرداخت.

تثبیت تصویر

فناوری نوری که به کاهش تاری ناشی از لرزش دست کمک می کند در دو نوع موجود است: درون لنز و درون بدن. سیستم‌های درون عدسی به طور فیزیکی یک عنصر را در لنز تغییر می‌دهند تا لرزش را خنثی کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند تا درجاتی از حرکت را در امتداد دو محور - افقی و عمودی، جبران کنند. سیستم‌های دو محوره را در برخی از گوشی‌های هوشمند، در دوربین‌های نقطه‌ای بالاتر و در بسیاری از دوربین‌های پل و لنزهای دوربین‌های بدون آینه و DSLR خواهید دید. برخی از دوربین‌های بدون آینه و حتی برخی از گوشی‌های هوشمند سطح بالا، حسگر تصویر را برای تثبیت تا پنج محور (افقی، عمودی، پیچ، انحراف و چرخش) تغییر می‌دهند. آن را در دوربین هایی مانند Olympus OM-D E-M10 Mark IV بدون آینه و iPhone 12 Pro Max خواهید دید.

تلفن‌های هوشمند ارزان‌تر و دوربین‌های بسیار کوچک مانند دوربین‌های اکشن و پهپادها، ممکن است فقط دارای تثبیت‌کننده دیجیتال باشند که از نرم‌افزار درون دوربین برای اصلاح تاری تصویر استفاده می‌کند، اما نتایج اغلب به وضوح تثبیت‌کننده نوری نیستند. .

فاصله کانونی

فاصله کانونی نشان می دهد که یک لنز چقدر می تواند سوژه را نزدیک کند. لنزهای زوم فاصله کانونی متغیری از عکس های با زاویه دید عریض گرفته تا کلوزآپ تله فوتو ارائه می کنند. فاصله کانونی بر حسب میلی‌متر مشخص می‌شود - مانند لنز زوم تقریباً 18 تا 55 میلی‌متری همراه با بسیاری از دوربین‌های DSLR - یا با ضریب بزرگ‌نمایی، مانند 5x، 10x یا 20x. در اکثر دوربین ها، فاصله کانونی معادل آن در دوربین های فول فریم با بزرگترین نوع سنسور داده می شود.

لنزهای DSLR و بدون آینه با فاصله کانونی واقعی آن‌ها مشخص می‌شوند که نتایج متفاوتی را در دوربین‌های فول فریم در مقایسه با دوربین‌های با لنزهای قابل تعویض با سنسور کوچک‌تر ایجاد می‌کند. 50 میلی متر در یک دوربین فول فریم تقریباً برابر با دید طبیعی شماست. فواصل کانونی کوتاه‌تر عریض‌تر و طولانی‌تر تله‌فوتوتر هستند. برخی از لنزها که "پرایم" نامیده می شوند، دارای فاصله کانونی ثابتی مانند 35 میلی متر یا 50 میلی متر هستند. لنزهای پرایم در حالی که انعطاف‌پذیری کمتری دارند، معمولاً کیفیت تصویر بهتری تولید می‌کنند و به دلیل طراحی ساده‌تر، نسبت به زوم‌های با کیفیت مساوی هزینه کمتری دارند. یک لنز پرایم خوب معمولاً قادر به دیافراگم بزرگتر است.

نوع و اندازه سنسور

این حسگر نور را به سیگنال های الکترونیکی تبدیل می کند تا یک تصویر ایجاد کند. به طور کلی، هر چه سنسور بزرگتر باشد، عکس ها بهتر است. حسگر تصویربرداری بزرگتر

امروزه تقریباً تمام سنسورهای دوربین از فناوری تراشه CMOS استفاده می کنند. تغییرات، مانند سنسورهای CMOS با نور پشت یا پشته ای، عملکرد در نور کم را بهبود می بخشد.

رتبه بندی ISO

سرعت ISO، استانداردی که برای نشان دادن حساسیت فیلم استفاده می شود، به دوربین های دیجیتال منتقل شده است. هرچه ایزو را بالاتر تنظیم کنید، دوربین در گرفتن تصاویر در نور کم بدون فلاش موثرتر است. با این حال، یک معاوضه وجود دارد: حساسیت ISO بالاتر اعوجاج یا نویز بیشتری ایجاد می‌کند که به صورت دانه‌ریزی در عکس نشان داده می‌شود. همه چیز برابر است، یک سنسور بزرگتر - با پیکسل های بزرگتر - می تواند کیفیت تصویر بهتری در ISO بالاتر داشته باشد.

حداکثر قابلیت ISO 6400 یا بیشتر به شما امکان می دهد در شرایط کم نور از داخل و خارج عکس بگیرید، اما میزان نویز به اندازه و کیفیت سنسور و توانایی پردازشگر تصویر دوربین برای پاک کردن نویز بستگی دارد. بالاترین تنظیمات ISO در دوربین ها معمولاً نتایج ضعیفی ارائه می دهد.

سرعت شاتر

سرعت شاتر مدت زمانی است که شاتر باز است تا سنسور در معرض نور قرار گیرد. هرچه سرعت شاتر بیشتر باشد، می توان یک جسم متحرک را با وضوح بیشتری ثبت کرد. تنظیمات سرعت شاتر معمولاً در دهم یا صدم ثانیه اندازه گیری می شوند.

دوربین‌هایی با سرعت شاتر سریع‌تر برای انجماد عملکرد بهتری هستند، بنابراین اگر به عکاسی ورزشی علاقه دارید، دوربینی می‌خواهید که بتواند با سرعت 1/500 ثانیه و سریع‌تر عکاسی کند. بسیاری از دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه می‌توانند با رزولوشن 1/8000 عکاسی کنند، که اگر از مسابقات اتومبیل رانی عکاسی کنید خوب است، اما سریع‌تر از آن چیزی است که اکثر عکاسان احتمالاً نیاز دارند. برخی از دوربین‌های بدون آینه و بریج کرکره‌های الکترونیکی ارائه می‌دهند که حتی سریع‌تر هستند.

نرخ شلیک (FPS)

اکثر دوربین‌ها دارای ویژگی هستند که به آنها اجازه می‌دهد تنها با نگه داشتن دکمه شاتر، تصاویری پشت سر هم ثبت کنند. این حالت ها اغلب به عنوان حالت عکاسی پیاپی یا انفجاری شناخته می شوند، این حالت ها به عنوان فریم در ثانیه (FPS) اندازه گیری می شوند. برخی از دوربین‌های DSLR - و حتی برخی از گوشی‌های هوشمند و عکاسی نقطه‌ای - سرعت عکس‌برداری را تا 10 فریم در ثانیه ارائه می‌کنند. اگر همه چیز برابر باشد، دوربین‌های بدون آینه می‌توانند با استفاده از شاتر الکترونیکی حتی سریع‌تر عکس بگیرند.

برخی از دوربین های بدون آینه و دوربین های تلفن همراه می توانند تا حدود 20 فریم در ثانیه سرعت بگیرند. اگر به عکاسی سریع مانند ورزش علاقه دارید، دوربینی با سرعت پیاپی سریع تهیه کنید تا بتوانید بهترین تصویر را از بین یک سری انتخاب کنید. (مطمئن شوید که این مشخصات برای تعداد عکس های گرفته شده با فوکوس خودکار مداوم است. در غیر این صورت بسیاری از عکس های پشت سر هم ممکن است تار باشند.)

ویژگی های دیگر

ویدیو HD

توانایی ضبط ویدیوی HD تا 1080p که زمانی یک ویژگی لوکس بود، اکنون در همه چیز از دوربین گوشی های هوشمند گرفته تا دوربین های DSLR رایج است. در واقع، ویدیوهای Ultra HD (یا 4K، که 3840 در 2160 پیکسل است) در دوربین های رده بالاتر از همه نوع، از جمله گوشی های هوشمند رایج شده است. حتی ویدیوهای با وضوح 8K (7680 در 4320 پیکسل) در برخی دوربین ها مانند تلفن های هوشمند و هواپیماهای بدون سرنشین ظاهر می شود.

نرخ‌های فریم متفاوت است، از جمله 60p (یعنی 60 فریم در ثانیه) برای فیلم‌برداری روان با اکشن سریع، 24 فریم در ثانیه برای ظاهری شبیه فیلم و حتی 240 فریم در ثانیه (در همه مدل‌های آیفون 12) برای پخش فیلم در حرکت آهسته.

قابلیت اتصال به وای فای

Wi-Fi برای ارسال عکس به تلفن هوشمند - یا کنترل دوربین از طریق تلفن هوشمند - این روزها در دوربین‌های دیجیتال بیشتر دیده می‌شود. فرآیند جفت کردن دوربین به تلفن با دستگاه‌های اخیر آسان‌تر شده است.

برچسب گذاری GPS

برخی از دوربین ها (از جمله همه گوشی های هوشمند) دارای GPS داخلی برای برچسب گذاری جغرافیایی عکس های شما هستند. پس از اینکه عکس‌های شما با طول و عرض جغرافیایی برچسب‌گذاری شدند، می‌توانید آن‌ها را در نرم‌افزار نقشه‌برداری وارد کنید - مانند iPhoto اپل - و تصاویر روی نقشه دیجیتالی روی مکانی که در آن عکس گرفته شده‌اند ظاهر می‌شوند.